Voor de twaalfde keer gingen wij (Piet Reuvekamp, Jan Harms, Girbe Drenth, Jaap Ruiter, Judy Coppens en Remco Korteweg) naar het buitenland voor onze roeitocht. Vorig jaar had Judy plannen om naar de Saale, een zijtak van de Elbe te gaan met zijn andere roeiteam, maar omdat dit te ver weg was voor een weekend ging dit niet door. Dat maakte ons nieuwsgierig naar dit roeiwater.
Omdat de Saale boven Naumburg bijna niet te bevaren is, startten we op de Unstrut. Wij lieten de boten te water bij de stuw van Tröpsdorf. Dat kwam goed uit, want aan de sluis werd gewerkt en deze is buiten gebruik. Met behoorlijke witte kleivoeten stapten we onze vertrouwde wherry’s.
De Unstrut is smal met veel bomen aan weerskanten en op de heuvels zicht op een kasteel of een grote boerderij. Zo af en toe wijngaarden. We kwamen regelmatig bosjes kanoërs tegen. Daarnaast ijsvogeltjes en eenden.
Waar de Unstrut in de Saale uitmondt, stroomde het een stuk heftiger, stukjes van 5 kilometer per uur of meer verplichtten ons tegen de stroom aan te leggen bij het vlot van de kanovereniging. We mogen onze boten daar achter laten.
Het bleek dat we bij hen goedkoper hadden kunnen overnachten, dan bij de camping.
Drie bikkels waren van plan om de Saale een stukje stroomopwaarts te roeien, maar Judy had langs de oever een verkennend wandelingetje gemaakt en gezien dat dit alleen maar geschikt is om te kanoën (Op de roei-kanokaart die we hebben, wordt het water wel als geschikt aangemerkt, maar de waterstand is laag.) Ook de man van de kanoclub zei, dat het voor roeiboten onmogelijk is tegen de stroom in te gaan. We besloten daarom allemaal Naumburg te bezoeken. Daar bezochten we een modelspoorbaan, nuttigden voor de domtoren Kafee und Kuche en zagen chique oude gebouwen en pakten de tram van 1955 terug naar het station.
Omstreeks 1 uur zijn we bij de boten terug. Bij een klein terrasje genaamd Pegels (toch goedkoop!) eten wij een uit de Saale gevangen en gerookte forel. Dat smaakt nog eens anders dan die kunstmatig of oppervlakkig gerookte producten! Daarbij wordt door sommigen een Rotkäpchen sekt gedronken, geproduceerd uit de omgeving, omdat dat het goedkoopste zou zijn. Ja, zo kennen we meer smoezen.
Wij passeerden een heel ander type sluizen dan we gewend waren van het roeien in bergachtig gebied. Daar moet je van de sluisdeuren verwijderd blijven vanwege de drempel onder de sluisdeuren, die bij het zakken boven water komen en daardoor gevaarlijk kunnen zijn en je vast houden om niet met de stroming meegezogen te worden. We werden nu gevraagd om ons juist niet aan de kant vast te houden. Het bleek dat de kanten schuin aflopen tot een nieuwe kade. We zouden anders droog komen te vallen. Later wilden we weer in het midden gaan liggen en werd ons bits gezegd, dat we ons aan de zijkant vast moesten houden, maar deze houding was een uitzondering. De meeste sluiswachters waren dik en aardig. De laatste van die dag waarschuwde ons dat de sluis bij Weiβenfels een geheel vormt met de sluis erachter en het al vrij laat was. (De sluizen sluiten om 18 uur).
Wij meerden aan bij de vlotten van de roeivereniging Weiβenfels vlak voor de eerste sluis. Helaas was hun Boothaus met restaurant en kamers al vol voor de overnachting toen we vier maanden daarvoor belden. Pinksteren is daar gewoon druk. Ook de jeugdherberg was al vol.
Onze overnachting was daarom bij de b&b van bakker Schmidt. Waar die is? 30 minuten te voet verder. Voor een volgende keer weten we dat de bakkerij 100 meter vanaf het water is bij de derde sluis.
De volgende ochtend zagen we vanuit de boot geen heuvels meer, en ook geen uitspanningen langs het water, weinig fietsers en maar een enkele kanoër. Ongelooflijk voor een eerste Pinksterdag. In Merseburg overnachtten we in de slaapzaal van de Merseburger Ruderverein, waar je volgens Bert Hacquebort lekker kan eten in het restaurant. Helaas was dit om 17 uur gesloten. Kartoffelhaus n°1 werd ons aangeraden. Dat bleek een goed advies. De serveerster vroeg of we Nederlanders of Belgen waren. Na ons antwoord zei ze, dat landgenoten van ons altijd schnitzel en mayonaise bestelden. Dat hebben we daarna natuurlijk niet gedaan. Jammer dat we weer een jaar moeten wachten op de volgende Pinksteren.