Hoewel we hier in Zwolle misschien wel het mooiste roeiwater van Nederland hebben, wilden wij, Anniek, Ank, Hennie, Helena, Maaike en Henriët, wel eens iets anders. Met Pinksteren was het zover en stapten we in de auto naar roeivereniging ’t Diep (Steenwijk) waar we 2 wherry’s hadden gehuurd voor een weekendje toeren in Weerribben en Wieden.
In Zwolle regende het nog maar de buienradar gaf aan dat we de goede kant opreden. Het weer zou gedurende het weekend alleen maar beter en op zondag zelfs zonnig en warm worden. Gelukkig bleek dat waar. Aangekomen bij ’t Diep was het frisjes maar droog.
Bij de koffie kozen we een mooie route die ons na ruim 25 km bij ons B&B in Ossenzijl zou brengen. De wherry’s gingen te water, we kregen kaarten mee en opperbest gehumeurd gingen we op pad.
Bij de lunch, aan een picknicktafel midden in de Weerribben, bleek dat Maaike haar tas met de lunch en allerlei lekkers voor ’s avonds bij ’t Diep had laten staan (ondanks het feit dat we maar liefst 2 keer aan iedereen hadden gevraagd van wie de tas was). Het mocht de pret niet drukken, eten was er meer dan genoeg.
’s Middags kozen we een mooie route via Kalenberg naar Ossenzijl en weer terug naar de Kalenberggracht. Een smalle, lage brug voerde ons naar het kleine haventje van B&B de Imme waar onze boten veilig konden liggen.
Er wachtte ons een gastvrije ontvangst op een idyllisch plekje. We wilden en hoefden er die avond niet meer vandaan. Onze keuze voor gemak, ter plekke aanschuiven aan de table d’hote van Marjo en Wim en ook het lunchpakket door hen laten verzorgen, bleek een geweldige zet. Wat was het lekker en wat was het gezellig.
Bij het ontbijt zondagochtend maakten we ons plan voor die dag. Via Nederland naar café Geertien in Muggenbeet en na de koffie via het Giethoornse meer naar Jonen. Vandaar een klein stukje Beulakerwiede en dan via Dwarsgracht terug naar Steenwijk.
Op het Giethoornse meer klonk ineens kreet uit de boot van Helena, Ank en Anniek. Rigger afgebroken. Of Helena te sterk was of de rigger te zwak, het was goed mis. Even leek het erop dat we via de kortste weg terug moesten naar Steenwijk, maar dat bleek niet nodig. Helena en Maaike hadden wel zin in een uitdaging en stapten samen in de kapotte wherry. Zo voeren we, ietsjes langzamer dan eerst, gewoon lekker door en kwamen we iets na vijven weer aan bij ’t Diep.
We vonden het voor herhaling vatbaar. Wat is het mooi om eens rond te roeien ergens anders. En wat een mooie manier om eens anders dan anders met elkaar een weekendje weg te gaan.
De foto’s zijn hier te zien.
Henriët Veen