Het is juni 2011, een herenploeg uit Brugge doet mee aan onze Zwartewaterregatta en vertellen mij als toen nog verantwoordelijk bestuurslid een enthousiast verhaal over hun jaarlijkse roeiwedstrijd in Brugge: roeiersmaaltijd op vrijdag, mogelijkheid voor een citytrip, wedstrijd boord aan boord. Na afloop maar eens kijken op hun site, en inderdaad: het ziet er goed uit.
Het idee om daar in een veteranen damesacht naar toe te gaan om zo een doel te hebben om de lange winter door te komen drop ik in mijn eigen ploeg en in die van opvolger bestuurslid Lida. Iedereen is enthousiast, we vinden een coach (Harry Wijnja) en eind september stappen we voor het eerst in de acht. Er sluiten zich nog wat mensen aan in de loop van de tijd, zodat we bijna altijd genoeg mensen hebben om de 8 vol te krijgen. Voor sommigen is het een eerste, voor sommigen een nieuwe kennismaking met boordroeien en het is even zoeken naar de juiste plekken en de goede opstelling. Als Harry niet kan is Rob Kluvers een spontane vervanger en gaandeweg gaat het steeds beter.
Lees verder: een mooie project voor iedere ploeg!
Maart nadert en iedereen heeft er zin in. We zijn inmiddels met teveel mensen en besluiten om niet alleen met een 8 maar ook met een 4 te starten in Brugge.
Gelukkig kunnen we daar boten lenen en kunnen dus zonder botenwagen op pad. Vrijdagmiddag 2 maart arriveren we eerst op onze logeerplek, een soort jeugdkamp aan een plas in de buurt van de Koninklijke Roeivereniging Brugge. Achter het schitterende historische clubgebouw vinden we onze boot, die we na het aanriggeren rustig nog even kunnen testen. Voelt goed en na een gezellig avondje in het clubhuis met inderdaad veel andere buitenlandse ploegen maar met een karige maaltijd keren we terug naar ons logeeradres. Daar zetten we de maaltijd voort met het vele eten dat ieder heeft meegenomen.
Zaterdagochtend gaat het grootste deel van de groep Brugge bekijken, een paar mensen ontfermen zich op de technische voorbereiding van de wedstrijd.
Die is ’s middags, het weer is prima en we hebben er zin in. De hindernis van een superlaag bruggetje wordt soepel genomen en we liggen inderdaad boord aan boord aan de voorstart. Voordat we de start bereikt hebben, hebben we onze (enige) Belgische tegenstanders echter al gelost, dus van het idee om boord aan boord een wedstrijd te varen komt niet veel terecht. Maar het gaat heel soepel, de boot loopt zoals de slag na afloop zei “als een naaimachientje”.
We denken tijdens de prijsuitreiking onze beker in ontvangst te kunnen nemen, maar die vlieger ging niet op. Alle 13 veteranenachten (2 dames, 2 mixed en 9 heren) werden in één klassement gezet en na berekening met handicaps naar geslacht en leeftijd kwamen wij op een 6e plek uit, op minder dan een minuut van de winnaars, een heren veteranen A ploeg van Viking. We kregen allemaal een plastic beker, een bidon met het logo van de wedstrijd. Ook leuk…………….
Zeer tevreden eten we ’s avonds in de stad en hebben opnieuw een gezellige avond samen.
Zondagochtend start de vier, vol goede moed in een “museale” houten boot die 1,5 jaar niet gebruikt is. De Belgen hebben de startvolgorde echter heel onhandig geregeld, met de herenvieren vlak achter de damesvieren. Dat is dus vragen om problemen, en die komen dan ook. Levensgevaarlijke inhaalmanoeuvres zijn het gevolg, waardoor de damesvier een aantal keren stil komt te liggen.
Toch mocht dit de pret niet drukken en we keerden zondagmiddag zeer voldaan terug naar Zwolle.
We kijken terug op een geslaagd project en danken nogmaals onze coaches Harry en Rob en stuurvrouw Frederiek. Op naar het volgende project……….
Alma, Ciska, Evelien, Janneke, Lida, Jeannette, Jannie, Nanja, Gerda, Anita en de begeleiders Bert, Leo en Jeroen.
http://www.youtube.com/watch?v=7YFiKUSEmJA&feature=email