In mijn tijd was de Oude Vier het nummer waarmee een vereniging zich status kon verwerven onder haar gelijken: de respectabele verenigingen met een historie.
Als een vereniging geen Ouwe Acht meer op het water kan brengen, zo begreep ik van Gerrit Ruhaak, dan is het definitief over en uit. Dan is het contact met het Old Boys Network voorgoed verloren. En dat bleek ook wel in BernKastel eind september , ze waren er allemaal Daventria, De Hoop, De Maas, Het Spaarne etc, etc. en natuurlijk De Zwolsche.
In een prachtig decor in het dal van de Moezel aan de voet van de oude burcht werd gestreden om de Mozel Pokal.
Eerst stroomafwaarts, dan ronden om de ton en met de zweep erover terug naar “Das Ziel”. Vooral dat ronden van de ton heeft ons veel hoofdbrekens gekost en Sjoerd, onze stuurman van 86 lentes, menig nachtje rust. Uiteindelijk had hij toch een subtiel systeem bedacht, een soort hink-stap-sprong in de boot.
Dat doen we dus niet meer want de rest van de deelnemers en dat waren er héél véél redden zich prima met het ouderwetse halen en strijken!
Dat alles laat niet onverlet dat wij daar veel plezier hebben gehad en het ons werkelijk onbegrijpelijk voorkwam dat er niet een veel grotere delegatie vanuit Zwolle naar de Moezel is getrokken met vieren of dubbels.
Wat ook tot de interessante mogelijkheden behoort is een gemengde acht zoals wij er enkele zagen. Een bijdrage van onze begaafde dames zal ongetwijfeld het niveau omhoog trekken.
Na de wedstrijd was het goed toeven op het wedstrijdterrein aan de boorden van de rivier met een “Moezeltje” in de hand.
In de middag volgde een langzamerhand traditionele wandeltocht naar de hoog gelegen burcht, het ‘kastel’ dus met zijn adembenemendd uitzicht op het dal van de Moezel.
Tijdens het diner ‘s avonds toch weer het gebruikelijke geklaag over een pijntje hier en een krampje daar. Turend over hun glaasjes drong zich al snel de weinig voor de hand liggende visie op dat er te weinig gedronken werd maar dat het ook allemaal wel weer vanzelf overgaat, tenzij de dokter er op tijd bij is.
Uiteindelijk dan laat te kooi in dat eeuwenoude stadje met nog steeds dat warme gevoel van binnen dat zich over ons had meester gemaakt bij de aankondiging over alle luidsprekers
op het wedstrijdterrein: “die Niederlande dritte”.
En nu niet zeuren over het feit dat ons veld uit vier deelnemers bestond!
WMCC Willems